O maxistrado Pablo Llarena denegou a liberdade provisional indefinida solicitada por Josep Rull e Jordi Turull para tomar posesión e exercer como consellers do novo Goberno catalán, ao entender que existe risco de fuga e que o de reiteración delituosa non só se mantén senón que se potenciou co anuncio do novo presidente catalán de que a súa vontade é impulsar a república independente ilegalmente declarada.

Nun auto, o xuíz indica que fai só cinco días, o 17 de maio, a Sala de apelación do Supremo rexeitou a liberdade de ambos os exconsellers, e engade que neste breve lapso de tempo non houbo unha modificación dos parámetros básicos de avaliación do risco de reiteración delituosa.

Para o maxistrado, a determinación dos partícipes nos feitos que se investigan era continuar a execución do plan ilegal para lograr a independencia tan pronto recuperasen o control das institucións de Cataluña, o que mostra que “un eventual retorno dos procesados ao Consello de Goberno desa comunidade, non só non desvanece ou mitiga o risco de reiteración delituosa que trata de conxurarse, senón que o potencia, máis aínda cando o Presidente que pretende designalos ha exteriorizado a súa vontade e determinación de impulsar a república independente ilegalmente declarada”.

O xuíz rexeita tamén a alegación dos dous procesados de que, na eventualidade de que a liberdade provisional fose aproveitada por eles para perseverar no seu delito, o instrutor sempre podería corrixir o menoscabo reactivando a medida cautelar de prisión.

“A suxestión non só se enfronta aos relevantes e irreparables prexuízos colectivos que poden derivarse da inobservancia e da violación da orde constitucional que se adiantaba nos designios reflectidos no Libro Branco para a independencia de Cataluña, senón que oculta a natureza argumentativa da alegación, pois a potencial reversión da medida que suxiren os recorrentes, resultaría facilmente inalcanzable se se considera o risco de fuga existente e as dificultades de execución que -en tal conxuntura revogatoria- poderían xurdir”, indica o instrutor.

Sobre este risco de fuga, o xuíz reproduce o argumento da Sala de apelacións no seu auto do 17 de maio: “Non pode deixar de valorarse a estrutura organizativa que os apoia, nin a consistencia económica da mesma, nin os contactos internacionais do grupo, elementos que permitiron a quen xa se fuxiron, manter unha aparencia de vida normalizada fóra de España e da residencia que ata entón era o seu domicilio habitual”.

Llarena indica no seu auto que nesta ocasión Rull e Turull non expuxeron, fronte ao ocorrido con anterioridade, ningunha petición alternativa á de liberdade provisional indefinida, e non fan no seu escrito ningunha referencia aos feitos polos que foron procesados.

O instrutor si considera oportuno lembrar eses feitos, “que consistiron en que determinados partidos políticos secesionistas despregaron a súa capacidade política para, desde a súa maioría de escanos no Parlamento, designar un presidente do Goberno da Xeneralidade de Cataluña que executase as iniciativas lexislativas de fragmentación territorial impulsadas desde o Parlamento, por máis que estás fosen declaradas contrarias á nosa Norma Suprema e fosen anuladas polo Tribunal Constitucional, así como para que o Goberno autonómico conducise a súa actividade con esa mesma orientación”.

“Todo iso –engade o auto--, impulsando e favorecendo -con quebranto das normas imperativas penais- que amplos sectores sociais que comparten ese ideario, enfróntense pública e colectivamente á actuación que as institucións do país despregaron para preservar a orde constitucional, buscando con iso forzar ao Estado para aceptar a situación de feito ilegalmente creada”.

O auto resalta que a petición de liberdade tampouco describe cal foi o papel que, nesa estratexia, desempeñaron os procesados Jordi Turull e Josep Rull. O xuíz explica respecto diso que o auto de procesamento detalla que “a súa intervención consistiría en organizar e impulsar a execución do plan de independencia, aproveitando para iso as funcións executivas que, como consellers, tiñan no anterior Consello de Goberno da Generalitat de Cataluña, ata que foron cesados con ocasión da aplicación do artigo 155 da Constitución Española”.