A Sala II dá validez como proba a unha chave de memoria ou pendrive de fotos dos abusos dun pai sobre a súa filla, que foi extraído pola nai do computador da familia, e que permitiu condenar ao acusado.

O Supremo rexeita integramente o recurso do pai contra a sentenza ditada pola Audiencia de Guadalaxara, e confirma a súa condena a 14 anos de cárcere, nove deles por delito continuado de abuso sexual sobre a súa filla menor de idade, cometido no domicilio familiar cando estaban ausentes a nai e a avoa da nena, e 5 por delito de pornografía infantil.

A defensa do home argumentaba que a proba era inválida porque se vulnerou o seu dereito á intimidade, xa que a Policía examinou o seu computador sen orde xudicial habilitante. Do pendrive que entregou a nai, consideraba que se descoñecía a orixe e a autoría, polo que había sospeitas de manipulación.

O alto tribunal, en sentenza da que foi relatora o presidente da Sala II, Manuel Marchena, examina o alcance do dereito á intimidade como dereito a ter unha contorna dixital ou virtual protexido fronte aos demais, e conclúe que a alegación do pai carece de fundamento, entre outras cousas porque era un computador familiar de uso compartido por pai, nai e filla, que todos usaban e do que todos coñecían o contrasinal de acceso.

A Sala considera evidente que a utilización dun computador por todos ou varios dos membros dunha familia introduce "unha dobre singularidade". Dunha parte, porque, con carácter xeral, probar a autoría dun feito ligado ao emprego das novas tecnoloxías, esixe sempre á acusación "un esforzo argumental máis depurado e intenso". Por outra banda, porque para probar a vulneración do dereito á intimidade, nos supostos de utilización compartida dun computador, non se pode prescindir dun feito tan determinante como o uso común dun contrasinal de acceso.

Intimidade e uso compartido

"Fronte ao que sucede respecto do contido material doutros dereitos -explica a Sala-, o dereito á intimidade ou, se se quere, o espazo de exclusión que fronte a outros protexe o dereito á contorna virtual, é susceptible de ampliación ou redución polo propio titular".

Deste xeito, quen incorpora fotografías ou documentos dixitais a un dispositivo de almacenamento masivo compartido por varios "é consciente de que a fronteira que define os límites entre o íntimo e o susceptible de coñecemento por terceiros, se difumina de forma inevitable?.

A Sala admite que é posible o uso compartido dun computador no que se impoñan regras de autolimitación que salvagarden o espazo de intimidade de cada un dos usuarios, pero nada disto apúntase na resolución recorrida.

En todo caso, o Supremo destaca que o valor probatorio do computador foi inexistente, xa que carecía de disco duro no seu interior así como de calquera tipo de memoria interna que servise para almacenar datos electrónicos, e é verdade, como di o recorrente, que houbo unha manipulación, "pero non foron os axentes de Policía quen a executou".

Pola contra, "foi o propio acusado quen, prevendo a reacción da súa esposa e da súa filla, extraeu do computador o disco duro onde se almacenaban as imaxes captadas?, indica a sentenza.

Achega de proba

A Sala tampouco cre ilícito o feito de que, no momento de formalizar a denuncia contra o seu marido, a súa esposa achegase un pendrive no que se contiñan algunhas das imaxes dos abusos executados polo acusado sobre a súa filla.

"Por unha banda -razoa a sentenza-, esas imaxes están protagonizadas pola propia vítima. Se unha imaxe queda afectada non é precisamente a do acusado, senón a da súa filla, quen se ve obrigada a proporcionar aos axentes unha constancia gráfica das sevicias ás que era sometida polo seu propio pai".

Ademais, "ningunha obxección pode formularse ao feito de que quen aparece reflectido nesas imaxes, incorpóreas a unha memoria flash co fin de ofrecer aos investigadores un respaldo probatorio da realidade dos feitos denunciados".

A sentenza agora ratificada considerou probado que o acusado efectuou fotografías á súa filla no domicilio familiar nas que se verificaban os seus abusos sobre a nena aparentemente durmida.

A nai atopou o material fotográfico realizado polo acusado cando buscaba nas ordenador fotografías dos nenos ou do grupo familiar que quería descargarse. Foi entón cando envorcou o contido das fotos comprometidas no pendrive que logo entregou á policía e que o xuíz de instrución acordou se unise á causa e se procedese á súa apertura.