"O trampolín da súa privilexiada posición"

A sentenza do Supermo indica que está “acreditado que o acusado, a través da súa amizade co coacusado, director de deportes, e a situación de privilexio de que gozaba como consecuencia do seu matrimonio cunha filla de quen era entón Xefe do Estado conseguiu mover a vontade tanto de José Luis Ballester como de Jaume Matas para obter a contratación coa Asociación Instituto Nóos e celebrar o cume de 2005 e, singularmente, para que levase a cabo orillando toda concorrencia, e os condicionantes que poderían derivarse dunha tramitación axustada á legalidade”.

Por iso, cre correcta a subsunción xurídica realizada: “É de destacar que o logro do influxo exercido desde o trampolín da súa privilexiada posición non se limita á contratación, senón tamén e particularmente á exclusión de toda concorrencia posible obviando as condicións, orzamentos e proxectos que outras empresas podían ofrecer mellorando as fixadas case unilateralmente polo recorrente e o seu socio”.

“Máis aínda –agrega a sentenza--, o desenvolvemento posterior da secuencia coa voluntariosa, e disciplinada actitude de acatamento a todas as propostas dos recorrentes por parte do Presidente e o seu desenvolvemento, aceptando prezos, impoñendo decisións e sen reparar en obstáculos burocráticos ou rémoras de regras administrativas, pon ben ás claras de manifesto que se produciu ese sutil pero patente e efectivo sometemento ante a posición do  proponente, actitude que buscou e provocou deliberadamente amparado na súa notoria condición, combinada e reforzada pola súa amizade con José Luis Ballester”.

Absolución por falsidade

A sentenza exclúe a Urdangarín e Torres do delito de falsidade polo que viñan condenados en combinación con delitos de malversación de fondos públicos e prevaricación, ao non darse como probada unha intervención de ningún dos dous na documentación  falsaria elaborada polos funcionarios para plasmar e xustificar as resolucións arbitrarias analizadas.

A Sala entende así que non se lles atribúe un coñecemento nin participación en manobras falsarias levadas a cabo exclusivamente por quen a efectos penais teñen a consideración de funcionarios ou autoridade.

A tradución penolóxica da absolución por falsidade é escasa polos mecanismos de imposición de penas previstos para os casos de concursos de delitos no Código penal, en leste caso malversación e prevaricación. De feito, a Torres manténselle a mesma pena de prisión (3 anos, a máxima posible) que cando tiña tamén falsidade, mentres que a Urdangarin suponlle unha redución de 5 meses pola aplicación da atenuante de reparación do dano que observou a Audiencia de Palma, ao consignar antes do xuízo fondos suficientes para facer fronte a todas as responsabilidades civís e indemnizacións ás que debía facer fronte.

 

Top