A Asociación Profesional Independente de Fiscais (APIF) e a Unión Progresista de Fiscais (UPF) anunciaron o seu propósito de pedir que o Consello Fiscal se pronuncie sobre as últimas actuacións protagonizadas polo fiscal xefe da Fiscalía Especial Anticorrupción e da Criminalidade Organizada, Manuel Moix, na operación Lezo, e sobre a súa ratificación ou cesamento no cargo que ocupa desde o pasado mes de febreiro.
A operación Lezo desembocou na imputación e ingreso en prisión provisional de, entre outros, o ex presidente da Comunidad de Madrid, o popular Ignacio González, polas súas presuntas prácticas corruptas na xestión da empresa pública de augas Canal de Isabel II.
Nun comunicado, a APIF, que non ten representación no Consello, entende que "a perda de credibilidade sufrida ante a opinión pública esixe" que o órgano consultivo dos fiscais "se pronuncie sobre a ratificación ou o cesamento (remoción)" de Moix. A UPF, que si está presente no Consello, xa anunciou que na próxima reunión, os días 3 e 4 de maio, "pedirá explicacións ao fiscal xeral de todo o que está a suceder na Fiscalía Anticorrupción".
O feito que colmou a paciencia das dúas asociacións, fronte ao silencio da maioritaria e conservadora Asociación de Fiscais, que apoiou o nomeamento Moix, foi o intento do fiscal xefe de relevar ao fiscal Carlos Iáñez como máximo responsable da investigación do caso Lezo, anulando a comisión de servizos pola que se incorporou no seu día á Fiscalía Anticorrupción e devolvéndoo á súa praza de destino en Granada, segundo apuntaban varios medios de comunicación.
Finalmente, o fiscal xefe deu a coñecer a través dunha nota de prensa a permanencia de Iáñez no seu posto.
Carlos Iáñez foi, precisamente, quen a semana pasada se acolleu ao artigo 27 do Estatuto Orgánico do Ministerio Fiscal (EOMF) que prevé a convocatoria da xunta de fiscais en casos de discrepancia coa orde dun superior xerárquico. Fronte ao criterio esgrimido por Moix, a xunta votou de modo case unánime a favor de que se prorrogasen escóitalas telefónicas aos investigados e se practicasen determinados rexistros relacionados coa presunta trama corrupta madrileña.
A este respecto, a APIF lembra que o impulso das investigacións é unha das funcións que a lei lles outorga aos fiscais e, por tanto, "as ordes particulares negativas deberían desaparecer" do seu quefacer diario.
"Lonxe diso -sinala a nota-, volvemos oír falar de ordenes particulares negativas (non investigar, non perseguir) que acernan a nosa credibilidade ante a opinión pública", máis aínda tendo en conta que o propio investigado sinalou a Moix, antes de ser nomeado polo Goberno, como "a persoa máis idónea" para encabezar a Fiscalía Anticorrupción.
Desconfianza pública
A asociación lamenta que a apelación ao artigo 27 do EOMF "siga a considerarse por moitos, e por demasiados dentro do seo da nosa Carreira, como un acto de rebeldía e mesmo indisciplina", no canto de considerase "un instrumento que debería ser habitual ante calquera orde que se entenda ilegal ou improcedente", de modo que o criterio maioritario das xuntas de fiscais tivese un carácter vinculante do que agora carece.
A APIF estende as súas críticas á decisión de Moix de relevar aos dous fiscais que estaban a levar o caso coñecido como o Tres por cento, polo que se investiga o presunto financiamento ilegal de Convergència Democràtica de Cataluña (CDC). A entidade asociativa precisa que, aínda que se trata dunha actuación legal por parte do fiscal xefe, "non foi debidamente fundamentada nin se viu acompañada de ningunha explicación que permita comprendela".
Para os fiscais da asociación independente, con este proceder do fiscal xefe Anticorrupción "suscitouse, na opinión pública, unha lóxica desconfianza sobre o funcionamento da Fiscalía, dando a impresión de que o seu comportamento achégase máis ao avogado que defende ao corrupto e que dirixe a súa actuación torpedeando o procedemento penal".
